Αποτελέσματα
- To είδος Anacamptis laxiflora ευδοκιμεί σε υγροτοπικά εδάφη όπου χρειάζεται προστασία από την ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση και τη βοσκή από εκτρεφόμενα κοπάδια μηρυκαστικών.
- Το είδος Epipactis helleborine απαντάται σπάνια μέσα στον φυσικό του βιότοπο που είναι το ελατόδασος του Αίνου, λόγω λαθραίας βόσκησης από αφύλακτα κοπάδια.
- Το υποείδος Scutellaria rupestris subsp. cephalonica είναι πολύ πιο διαδεδομένο μέσα στην περιοχή εξάπλωσής του από ό,τι αρχικά πιστευόταν. Παρόλα αυτά, η κατάσταση διατήρησής του παραμένει «κινδυνεύον», με κύρια απειλή τη λαθραία βόσκηση. Τα αναλυτικά αποτελέσματα έχουν δημοσιευτεί στο άρθρο:
Gerakis, A., A. Frangos, X. Haldas, E. Katsalirou, and Y. Samaras. 2024. Distribution and conservation status of Scutellaria rupestris subsp. cephalonica (Rech.f.) Greuter & Burdet. Hacquetia 23(1):137–144. Available at http://doi.org/10.2478/hacq-2023-0005
- Οι χημικές αναλύσεις των κονδύλων των δύο ορχεοειδών (Anacamptis laxiflora, αυτοφυής και καλλιεργούμενη, και Epipactis helleborine, αυτοφυής) και των ριζών της Scutellaria rupestris subsp. cephalonica (αυτοφυής και καλλιεργούμενη) έδειξαν τα εξής:
- Οι ρίζες της σκουτελάριας είναι πλουσιότερες σε βιοδραστικά συστατικά και κατ’επέκταση διαθέτουν μεγαλύτερη αντιοξειδωτική ικανότητα από ό,τι οι κόνδυλοι των ορχεοειδών.
- Οι ρίζες της σκουτελάριας περιέχουν περισσότερα φλαβονοειδή, πράγμα το οποίο ενισχύει τη φαρμακευτική τους σημασία, καθώς οι κύριες φαρμακευτικές ουσίες που μελετήθηκαν είναι φλαβονοειδή. Και τα δύο δείγματα σκουτελάριας (αυτοφυής και καλλιεργούμενη) έδωσαν πλούσιο λιπιδικό τμήμα, όπως και το δείγμα του Anacamptis laxiflora που συλλέχθηκε από τη φύση.
- Η επικρατέστερη φαρμακευτική ουσία και στα δύο δείγματα σκουτελάριας (αυτοφυής και καλλιεργούμενη) ήταν η baicalin.
- Φαίνεται ότι όταν η σκουτελάρια αναπτυχθεί in vitro μειώνεται η περιεκτικότητά της σε baicalin και αυξάνεται σε baicalein.
Με την συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης
